Koro Yaşamdan başka ölüm yokturMutluluk çocuklara mahsusturOnların da ölümleri damla damlaBirikir aylarla, yıllarlaYürüdükleri yollar bir tabuta dönüşür Her insan kendi tarihiyle başbaşaBoyuna dünyayla ilgili kitaplar okurSokağa bir ilmek gibi açılan camlardaBir katılma isteğinin acısını dokurKendi ayakizlerine basar oysaKendi kendine konuşarak büyür Ben Keşke yeniden…

“Eğer ölüm tek çözümse, doğru yolda değiliz.Doğru yol yaşama, güneşe götürür…Ağlamayın. Hayır, hayır ağlamamalıyız!Korkunç bir gürültü çocukluğunun sevinciniona geri vermeye yetti. Siz de gülüşünühatırlıyor musunuz? Bazan nedensiz de gülerdi.Ne kadar gençti! Şimdi de gülüyor olmalı.Mutlaka gülüyordur, yüzünü toprağa yaklaştırmış… “ Albert Camus Aynalara yüzünden…

Hayır hayır hayır hayırGökyüzünde bir çapak gibi duruyorken güneşEvlerde oturmak bana göre değilElimde pergeller, gönyeler, iletkilerBir gülün hacmini ölçmeye kalktımYanıldığım kesinYenildiğim belli değilHayır hayır hayır hayırBütün şiirlerimi odanın duvarına astımAğzım kurudu tükürmektenÖmrümü cm2’lere böldüm de bir türlü anılarımı yazamadımSarı peruka takmış bir acıSokaklarda sürtüyor…

Gökteki bulutlar yüreğime ağıyorBende iki dünya çarpışıyor artıkBiri umutlu, devingen, gözüpekçe yaşıyorÖbürü masalarda sarhoş ve ezik. Toprağı avuçlarımda eliyorum usulcaBir kum saati gibi akıyor ömrümTükenecek bir gün o kumlar da, ey doğaTekrar doldurmak için kalacak mı gücüm? Güneş, daldan dala sıçrayarak yürüyorBir neden var…

Kırkbeş yaşımın kuyruğunu henüz yakalamışken‘İnsan İlişkileri’ bölümüne yeni kaydoldumAlnımın çatalında bir yorgunluk büyürken Siz neyi kıskanırsınız? Alkol dizboyu, oğlum sevgisiz, karım umarsızÜç beş şiir yazdımsa mısra-ı berceste mi olduKolumu ayağımı kırdım, özendiğiniz bu muKurtları kovalamaktan kurdeşen döktümGönlüm açık denizler kadar ıssız ve fenersizBana çekinmeden…

1Buyrun, ben Ahmet ErhanBir kilo beşyüz gram gelmiş tartıda, doğduğu zamanDört ablanın ardından horoz çükü kadar bir oğlanDoktorlar ve hemşireler arasında bahis salgını:Yaşar mı yaşamaz mı şu er ve hanÜç ayda topaç, dört ayda gülle gibi olmuşDaha doğumda ağlamayı ertelemiş hinliktenAti ömrüne saklamışBütün lohusaların…

1Acı, bir ırmak gibiDoluyor yüreğimeBardaktan boşanırcasına ağlamak istiyorumBeni arhk ne çiçekler,Ne çocuklar kurtarır;Ne de o her günYinelenen doğum.Fırtına ektimRüzgar biçtim şu dünyada.Acı, tepeden tırnağaAcı çekiyorum.Ey, yüreğimden hep ölüme doğan İsa!Haydi, yeniden çarmıha gerilBu son ölümün olsunVe bir daha doğma! 2Öldürmeyeceğim kendimiAma, keşke öldürseydiDiyeceksin bana.Öldürmeyeceğim…

Çözemediğim bir şeyler var hayatımdaSualtı gibi derinlerde sessizce bekleyenDirensem, daha ne kadar direnebilirim artıkNereye kadar gidebilirim, gitsem? Aradığım nedir, o kentten bu kente?Adressiz yaşamak da sıkar insanı gün gelirGider heyecanlar, istekler, gülümseyişlerYüreğimdeki denizin suları birden çekilir. Özleyip de vardığım her yerden, hemen kaçsam diyorumNe…

Önceden bir tutam hüzündüm – işte nasıl bilirsenAyaklarımı savurur da sonra toplardım sokaklardan evlereAkşam olurdu;eşiklerde durur boyası dökük kapıları aralardımAklımda binlerce kitap adı ve binlerce şiirle. Eski püskü bir resim olarak kimliğimde taşıyorumşimdi çocukluğuCeplerimde papatyaları unutmaktan sanık ellerimBir ırmağın kaynağında dinelip,denize kavuşmayıdüşlüyorum gün boyuKulaklarımda…

Zamanı oy,sesini sakla… unutulmasınTarih düşür her yazdığının altınaAynaya bak, yüzünü göm… unutulmasınBir gün küllerin savrulur nasılsa Bence sen bir günlük tutmalısınSolgun güller kurutarak yapraklarındaYağmurda yürü, izini koru… unutulmasınToprağı eşeleyen çocukların avuçlarında Şimdi kentlerin yalın-kılıç yalnızlığındasınGeçtiğin kırmızı, durduğun yeşil… unutulmasınDimdik önündesin bir fotoğraf karesininO fotoğrafta…