–Aysel Zehir için- Yarım kalan hiçbir yolculuk yok bu yaşamdaBirbirine karıştırılan hiçbir boyut yokOnbeş yaş nedir kiYılların sözle çizilen anlamındaYa bir duygu selidir aralıksızYa da bir inanç fırtınası yüreğinDirence açılan gençlik koylarında Bir devrin…

Her gece başak tufanı gökyüzündeSonsuzlaşan u mu t düşleri ve yazYani büyürnek zamanı çocukların Çok mu oldu gelmeyeli bu yerlereAdem’den önce de böyle idi yazgılarNeye baksam ölüm çaresizliğindeNeye uzansam karanlıkHer şey ter ve tanrı…

Tarih yüzlü yaşlılar söyledi duydum Dersim’de dağlarDağlıktan çıkmazdan önceMenekşeler saz çalarmış eteklerindePapatyalar halay çekermişVe Manzur’un yüreğindeSular güneşi oynatırmış köpüklerindeŞimdi çamlar yaralıÇı narlar yorgunMeşeler açlık büyütüyor pelitlerinde Dersim dağlarında ot kucak kucakNe bilsin ki dostlar…

Yeşil saçlı küçük bir dereninAkışında unuttuk çocukluğumuzuGeçip giden günlere ağlayamadıkAç toprakların yüreğindeHep kavgayla boğuştu yaşamYılları sevinçle bağlayamadıkSularla dolaştıkSularla söyleştik bunca yılBir mutluluk selinde çağlayamadık. İşte aynı dere aynı toprak aynı suHer şeyi değiştirecek geçen…

Daha dün bir sevinçtin karşımdaBir ışıklı bekleyiş bir gelecektinŞimdi kirletilmiş bir kentinÇirkefi bulaşmış yüzüneGülemiyorsunDilin yorulmuş utanmaktanMerhaba bile diyemiyorsunYenilgiler bağlamış gözleriniOysa gözlerinEn az yaşamak kadar güzelO güzellikleri bilemiyorsun Tam da kudurma vakti geceninKim bilir şu…

Herkes kendince seviyor baharıKimi ufuklarda yaşamı karşılıyorKimi bakışlarda yeni başlayan aşklarıEy yasa bürünen mayıs sabahlarıKimler onarıyor şimdiDallarda dağılan kuşsuz yuvaları Yapraklar üstünde yanan gözyaşlarıTutulan yasın gizli sözleriDamlalarYine tan vakti analar mı ağlıyor Ben bu…

Sel taşkını bir akşamüstüBulutları bağrına basanAğaçlara sordum seniYaprak rüzgarı tutmaz dedilerUzun uzun baktılar yalnızlığımaYangın yeri bir yürekBir de yağmur gösterdiler Ne olur şu yağmurlarınBirdenbire yağanı ben olsamRüzgarı düğümlesem saçlarınaBir daha bırakmasamÖpsem kirpikleriniSüzülüp gözyaşlarına karışsamÇağlayıp…

Onurun çırpındığı bütün göğüslerdeAzgın lokomotifler gibi her nefesBir ses dolaşıyor yürekten yüreğeBir sesYalayarak geçiyor demir kapılarıTelörgülerde parmaklıklarda dolaşıyorKimse görmüyor belki duymuyor daBir ses dolaşıyor her yerde her anBir sesBir ses ki yaşamın tümüne özdeşSağırların…

Sen yürürsün rüzgar yürürSabahlar sığmaz olur gözlerineHer adımda çözülür bir karanlıkŞafaklar çiçek sunar ellerineGün tutuşurDağlar aydınlanırYeniden aydınlanırYeniden canlanan bu yaşamTürküler dizer saçının tellerine Sen yürürsün rüzgar yürürAlıp savurur beni saçlarınEn kalabalık alanlara götürürBir cellat…

Sonbahardan sonra ağaçlar Hep duman açar Ankara'da Saksılarda yeşil bir yalnızlık Uzayıp gider ev tutsaklığında Kış boyu rüzgârsız ve çiçeksiz Ne gün kalır güneşin yüreğinde Ne şafak ne sabah Kar altında dilsiz ve sessiz…