Bağrımızda sevda çiçekleri Açılmış tarlalar boyu Koklamaya varmaz yüreğim Neden Ölümü sevmek mi engel bize Gelecek uğrun görevler mi Ya bu sevgi susuzluğu Neden Kurtuluşumuzun sonsuz sularına Dalar gibi dalıyorum bakışlarına Sana dokunmaya elsiz kalıyorum Neden İçimde bütün dünya dilleri Konuşur şiirler dolusu Seni…

İşte sokaklara seriyorum evleri Dertler saçılıyor kaldırımlara Bunalımlar bağırıyor Korkarak yürüyen şu kadın Boşuna gizlemiyor ellerini Bir tutam özlem koparmış vitrinlerden Usulca koynuna dolduruyor Öfkesini anlatamıyor bir çocuk Yüreğini topluyor asfalttan Yaşamın yüzüne savuruyor Bir silah patlıyor ardından Yaşamın göğsüne hançer sokuluyor Türkülere bile…

Her sabah yorgun düşer yüreğim Ter döker toprağıma Bendine sığmaz olur gönlümün suları Kırgın düşer fidanlarıma Çatlak bağrımda fışkıran pınar Akar arkın arkın Büyük ırmaklar kadar Bir kıyımda sulanır öfke ağaçları Bir kıyımda tarlalar Sevginin olgun meyveleriyle dolar Tomurcuk saflarında aşk Dolu ve kar…

Ayaklarımda sabır çarıkları Üç zamanı birden dolaşıyorum Bakışlarım uzak Yorgun gülüşlerle yaşıyorum Oturmuşum dünyanın bağrına Çekip gözlerimi kanayan yaralardan Tarih yokuşunun Dikenlerini temizliyorum ayaklarımdan Karanlığın elleri midir insanlar Gecenin saçlarını örüyorlar Bir buğday tanesinin sevdasına Güneşsiz ve rüzgârsız ölürken çocuklar Tarlalar güneşi daldırıp kayalara…

Acılı yağmurlarla düşmüşsün yereTatlı su göllerine akamıyorum Yüzüm yüreğim deprem dalgasıBu gül kıyımlarına bakamıyorumHer sevi bir türküdür bağrımdaHer öfke bir ağıtAğıtlar kuşatmış dört yanımıKendi türkülerimi haykıramıyorum Şarkılara bezeniyor ufuklarYüreğim patlıyor dağbaşlarındaYüreğimSancımı duyar mısın yaralarındaKuş seslerinde yas nağmeleriŞarkılar sabır ve çile makamında Mendilimde öfke çıkınımad…

Yine çığ basmış bütün yolları Yolu yok haber sormanın Selam iletmenin dostlara Hep kavgayla sürecek gibi yaşam Korkarım ki Aşka zaman bulamadan gideceğiz İçimizdeki sonsuz sevgileri Acının tabutuyla toprağa vereceğiz Kim bilir Belki yürürken belki yatakta Bir yürekte bin şiir götüreceğiz  Ne zaman tatlanacak bu yaşam Uzun bir öpücük gibi dudaklardan Sen söyle ne zaman Yine…

Bilirsin ki en büyük acılarHep ayrılıkla başlarBir serüven olur her ayrılıkNasıl anlatsamAnlayamazsın Önce hüzün tutar ufuklarıYüreğin başına keder yağarSonra çağlayarak geçer zamanNasıl koştursamYakalayamazsın Bakarsın ki yaralar kapanmışDinmeye başlamış bile sancılarBir acılı şiir kalmış geriyeBir de sesini yitirmiş anılarNasıl açıklasamKavrayamazsın Biz ki birlikte çıkmıştık yolaEl…

-1-Aşksız ve paramparçaydı yaşamBir inancın yüceliğinde buldum seniBir kavganın güzelliğinde sevdimBitmedi daha sürüyor o kavgaVe sürecekYeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek Ne dudaklarda yarım şiirler Ne solmuş aşk ve deniz Uçurumlarda direnen güller Törenlerle yakılmıyordu henüz Dimdik ayaktaydı bitimsiz çoşkular Bazen aşılmış Bazen aşılmak üzere…

Can ve işkence bir aradaBir yastıkta kadınımÖlüm sinsi bir hançer değilKara bir ceket gibi sırtımızda.Sabahlardan öte bir yolNe birlik omuşSevgili dostlar arasındaNe de barış süzülmüşAk kuşların kanatlarında. Çağların karanlığında açılan yaraSokak taşlarında kanVe bir ülker bir kervankıranVerimsiz değildir tarlalarSuya doymamış aslında başak.Bir derbeder yaşam…