I. Mektup işte şu yağmurlar, işte şu balkon, işte benişte şu begonya, işte yalnızlıkişte su damlacıkları, alnımda kollarımdaişte yok oluşumdan doğan kenthiçbir yere taşmıyorum, kendime sızıyorum yalnızben dediğim koskocaman bir oyukkoltuğun üstünde, aynadaki yansıdabir oyuk! sofada, mutfakta, yatağımdayaşamayı tersinden kolluyorum sankiyetişip öne geçiyorum sık…

Açılmamış bir şarap şişesiydimKi öyle kaldımAcımı köpürtmedimİçime sağdımGözyaşlarımı göstermedimKi sildimÖzgürlüğüm beni tutsak düşürdüBaşaramadım İçimde kara kara bulutlar sallandıKi sallandılarDışarı yağamadım Ve yenildim ve sustum Edip Cansever…

Adam yaşama sevinci içindeMasaya anahtarlarını koyduBakır kâseye çiçekleri koyduSütünü yumurtasını koyduPencereden gelen ışığı koyduBisiklet sesini çıkrık sesiniEkmeğin havanın yumuşaklığını koyduAdam masayaAklında olup bitenleri koyduNe yapmak istiyordu hayattaİşte onu koyduKimi seviyordu kimi sevmiyorduAdam masaya onları da koyduÜç kere üç dokuz ederdiAdam koydu masaya dokuzuPencere yanındaydı…

Mevsimlerden sonbahardı,İnce ince yağmurlar yağıyordu seyyar vitrinlere.Tenha bir panayırda alışveriş ediyorduSessizdi bütün şehir. Kolundan çekti beraber yemek yediler;Mes’ut oluverdi.Aylardan ekimdi soğuktu yapraklar,Rüzgar belli belirsiz esip duruyordu. Akşamları loş bir bardaŞarkı söylerdi kumral bir yahudi kızı.Caddeler daha aydınlıktı o zaman,Gözleri daha aydınlıktı… Karanlık ağır ağır…

IBir dedikodu gibi gelişti kışDondu belleklerde bir daha unutulmadıHani pek uğramadığımız, uğramayınca daÇok uzak bir ülke gibiBulduk ve yitirdik, bulduk ve yitirdik onu yıllarca. Örneğin iyi tanıdığımızİç içe yaşadığımız ne varsaBize darıldılar da sanki arada birYeniden yeniden barıştılar sonra. Görmüştük ya, bir gün de…