O korku vardı hep çıkılan yoldaO korkusuzluk vardıSuyun su olduğu günden beri akardıBiri can verip aydınlatırDiğeri boğar ve yakardıYaşamın her dönüm noktasındaBir ileri bir de geriAtılan adımlar gibi alçalma ve yücelmeAtılan adımlar gibiBüyüme ve küçülmeydi adıBiri sevgi olup yapardıDiğeri öfke olup yıkardıO korku vardı…

Hani saz çalınırdı ölümTürküler söylenirdi kanSen gideli kaç mevsimKaç yıl geçti aradanŞimdi rakı sofrasındaEvvel zaman diyor biriDiğeri kalbur samanOysa hala günün yüreğindeElektrik tadında bağıranKara bir katrandır zaman O barut soluğu gecelerdeSanki hiç yürünmemiş gibiVe çökülmemiş gibi korkunun üstüneYaşam vurulmuş diyorlarAşklar susmuş seninle birlikteBütün gözlerde…

1.Dost merhabaları nasıl da uzaklarda Yalnızca mektuplar konuşur artıkÜrkek mektuplar tedirgin mektuplarKimi sımsıkı kapalıOkunsun ve yırtılsın denilmiştirHücreler yorgun düşmüştür kiminde Dalıp giden sözcüklerSanki binlerce karanlığı delmiştirKimi dolaşmıştır diyar diyarBilinmez ki nereden nasıl gelmiştir 2.Ey ölümü çatlatıp gülen ozan İdam kararının arka sayfasında “Cemre” adlı…

Kendini bir suyun akışındaVe suları kendi bakışlarındaBulabilenler bilir bu türküyü.Sen ki anlarsınBir türkü uğrunaÇileler çektin yıllar boyu.SoluğundaYaban menekşelerinin kokusu.GözlerindeSerin pınarların uğultusu.Dağlar seni yaşardı her günOrmanlar sıcak dostluğunu. Ne zaman çatlasa bir kayaBir çığlık düşse sularaIrmaklarAdını çizer toprağa.değil mi kiHep o yangınların adınaAdına belasınaÖzlemi duyulunca…

Kendini bir suyun akışındaVe suları kendi bakışlarındaBulabilenler bilir bu türküyü.Sen ki anlarsınBir türkü uğrunaÇileler çektin yıllar boyu.SoluğundaYaban menekşelerinin kokusu.GözlerindeSerin pınarların uğultusu.Dağlar seni yaşardı her günOrmanlar sıcak dostluğunu. Ne zaman çatlasa bir kayaBir çığlık düşse sularaIrmaklarAdını çizer toprağa.değil mi kiHep o yangınların adınaAdına belasınaÖzlemi duyulunca…

Öfkelerim kadar küçük bu gece çığlığı Düşlerim kadar büyük Duygularım kadar karmaşık nasıl anlatsam Çıksam şimdi çöl suskunu sokaklara Dallara yürüyen sular gibi çıldırsam Baharı muştulamak adına kapılar çalsam Hangi ana böler ki uykuların Özgürlüğü yeryüzüne bayrak yapsam Hiç mi hiç sevmiyorum yorgun yağmurları…

Hep açlığında büyür yaşamınHep korkulusunda dolanırGezer durur elden eleŞiirsiz sancılar kıvranırZavallı tutsak yürek Bugün onlardadır yarın bizdeÇırpınır ha çırpınırBir ağlamaklı şiir dizesiBir yıpranmış imge diye Alır başını bazen çekip giderTaksit taksit konuşur arkadanYaşanmış coşkuları taklit ederYanıbaşında boğulurken şafakVe katledilirken terOturur kanın üstüne şarap içerMevsimleri…

Oturdum kıyısına bir çocuğunSuskun ve uzaktı bütün oyuncaklarGözleriyle söylüyordu en gizli sözleriniAkbabaların pençesinde bir zamanOnun çocukluğuna kurmuştu yuvasınıO günden beri de yalnızcaRüyalarında görebilmişti babasınıHep duvarlar girmişti arayaVe dipsiz uçurumlarBir türlü kıramamıştı zulmün kapısını. Ey içimizde köpüren deli sularSiz mi yarattınız bu uçurumlarıYoksa çocukları babalardan…

– Haluk Tan için –Sen sınıfa girdiğin zamanKaranlıklar si!inirdi karatahtadanAğlayan kitaplar gülerAç kalan umutlar beslenirdiÖnce içimizdeki kuşkuyuSonra korkuyu yıkardı bakışlarınSesinde sabahlar seslenirdiÇiçek çiçek açılan gözlerimizÇakılıp kalırdı sevincin yüzüneBütün geçmiş gelecekle süslenirdi Sen çıktıktan sonra sınıftanBirinin sportotodan gelirdi sesiBirinin kör bir karanlıktanBiri bıyık bıyık binerken…

Susmuştu zamanın çılgın öfkesiSürgün bitmiş rüzgâr salınmıştıVakitlerden bir sabahKapınız kırıla kırıla çalınmıştıAnam anam güzel anamKitapta cahilToprakta bilgin anamKaysılar da yeni kızarmıştıMutluluk adına söylenen şarkılarSabah düşmanlığında suç sayılmıştı Ben düşmüşüm kasaba yollarınaYaşım çocuk başım çocukİki yanımda iki insan iki silahAnam arkamda bir göz yaşı seliArkamda…